W modlitwie wstawienniczej przeżywamy jedność w wierze i miłości, uczestnicząc w cudzie komunii świętej. To, co nas łączy, nie jest jedynie przynależnością do tej samej wspólnoty religijnej, ale także głęboką więzią duchową, którą tworzy Duch Święty. Dzięki temu możemy wspierać się nawzajem w modlitwie, prosząc Boga o wsparcie i łaski dla innych osób. Przyjrzyjmy się bliżej temu fenomenowi modlitwy wstawienniczej w Kościele katolickim.
Pochodzenie modlitwy wstawienniczej
W Biblii wiele razy napotykamy na modlitwy wstawiennicze. Już Abraham wstawił się za mieszkańcami Sodomy i Gomory, a Mojżesz prosił Boga o przebaczenie dla swego ludu. W Nowym Testamencie także znajdujemy liczne przykłady takich modlitw, zwłaszcza w listach św. Pawła, który często prosił wspólnoty o modlitwę w jego intencji, a sam również modlił się za innych.
Znaczenie modlitwy wstawienniczej
Modlitwa wstawiennicza stanowi wyraz solidarności chrześcijańskiej. Poprzez nią nie tylko prosimy Boga o łaski dla siebie, ale także za innych ludzi, nawet tych, których nie znamy. Modlitwa ta jest także świadectwem naszej wiary w moc Ducha Świętego, który przenika serca ludzi i może przynieść ulgę, pocieszenie czy uzdrowienie tam, gdzie jest to najbardziej potrzebne.
Kiedy odmawiamy modlitwę wstawienniczą?
Modlitwę wstawienniczą odmawiamy w wielu różnych okolicznościach. Może to być modlitwa za konkretną osobę potrzebującą wsparcia duchowego, za chorych, za zmarłych, czy też za cały świat. W Kościele katolickim często podczas Eucharystii w modlitwach wiernych wspólnota zgromadzona na Mszy św. występuje do Boga z prośbami w różnych intencjach.
Kilka dodatkowych informacji
- Duch Święty w modlitwie wstawienniczej: Często zwracamy się z modlitwą wstawienniczą do Ducha Świętego, prosząc o Jego wsparcie i natchnienie. Wierzymy, że to On prowadzi naszą modlitwę i pomaga nam modlić się zgodnie z wolą Bożą.
- Wspólnota świętych: Modlitwa wstawiennicza jest także wyrazem naszej wiary w świętych w Niebie. Wierzymy, że wszyscy święci w niebie także wstawiają się za nami u Boga.
- Skuteczność modlitwy: Jezus powiedział: „Jeśli dwaj z was na ziemi zgodzą się co do jakiejkolwiek sprawy, o którą będą prosić, stanie się im to od Mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 18,19). Ta obietnica przypomina nam o mocy modlitwy wstawienniczej, gdy jest odmawiana z wiarą i miłością.
Podsumowując, modlitwa wstawiennicza jest pięknym wyrazem naszej chrześcijańskiej odpowiedzialności za innych. Poprzez nią nie tylko przybliżamy się do Boga, ale także budujemy więzi z naszymi braciami i siostrami w wierze. Zachęcamy więc do regularnego włączania modlitw wstawienniczych w nasze codzienne praktyki duchowe.
Jak wygląda modlitwa wstawiennicza?
Przede wszystkim składa się ona z trzech ważnych elementów. Pierwszym jest wstępna rozmowa, w czasie której ma zostać doprecyzowana intencja, powinna ona dotyczyć bezpośrednio osoby, która o modlitwę prosi, a nie kogoś innego. Następnie odbywa się właściwa forma modlitwy, w czasie której posługujący modlą się nad potrzebującą osobą, nakładając na nią ręce. Jest to gest wstawiennictwa, jedności oraz przywołania Ducha świętego. Proszą wówczas, aby Bóg wejrzał w serce tej osoby i wysłuchał jej prośby. Może ona dotyczyć uzdrowienia, doświadczenia Bożej miłości, czy umocnienia duchowego, zgodnie z własną wolą.
Na zakończenie odbywa się jeszcze rozmowa podsumowująca, w czasie której osoba potrzebująca może zadać dodatkowe pytania, jeśli takie pojawiły się u niej w czasie modlitwy. Uzyska ona również praktyczne wskazówki, które pomogą nad indywidualną pracą związaną z pogłębieniem i rozwojem duchowym owoców modlitwy wstawienniczej.
Warto odpowiednio przygotować się do tej modlitwy. Osoba, która o nią prosi, powinna być w stanie łaski uświęcającej. Jeśli z jakiegoś powodu nie może ona przystąpić do sakramentu spowiedzi, to powinna zaznaczyć to w czasie zgłaszania swojej prośby o modlitwę. Kluczowe znaczenie ma również odpowiednie nazwanie intencji modlitwy. Potrzebna jest szczerość i otwartość. Jeśli jednak pojawiają się problemy z jej określeniem, warto zastanowić się nad swoją sytuacją życiową, przeżywanymi trudnościami emocjonalnymi, duchowymi lub psychicznymi, a także nad problemami w relacjach z drugim człowiekiem, Bogiem, oraz z samym sobą.