Już od samych początków chrześcijaństwa mianem domowego kościoła określano rodziny. Opiera się on na przekonaniu, że sposób przeżywania naszej wiary w rodzinach, wspólnotach czy parafiach, pozwala skutecznie zmieniać świat. Każde działanie, jakie podejmujemy, powinno być oparte na pokornej modlitwie.
Ojciec Święty Jan Paweł II w swoim „Liście do rodzin” napisał „Stąd pochodzą te głosy, które przez usta Ojców Kościoła odzywały się w tradycji chrześcijańskiej. Głosy te mówiły o Kościele domowym, o małym Kościele”. Małżeństwa i rodziny świadomie wybierają życie zgodnie ze swoją wiarą, mimo poznania swoich niedoskonałości. Wspólna modlitwa, chodzenie na cotygodniową mszę świętą, a także wspieranie się w częstym przystępowaniu do sakramentu pokuty i pojednania, trwania w łasce uświęcającej i przyjmowania Ciała Chrystusa do serca. Widoczna jest tu świadomość własnej bezsilności bez Boga.
Ruch Światło-Życie — co to jest kościół domowy i jakie są jego zadania?
Mianem Kościoła Domowego nazywa się rodzinną gałąź Ruchu Światło-Życie. Inna nazwa to Oaza Rodzin. Jest to małżeńsko-rodzinna formacja świeckich działających w Kościele. Stanowi jeden z ważnych nurtów posoborowej odnowy Kościoła w Polsce. Co istotne, Domowy Kościół pozostaje zawsze otwarty na współpracę z innymi ruchami.
Jego założycielem i inicjatorem był założyciel Ruchu Światło-Życie Sługa Boży ks. prof. Franciszek Blachnicki. Kilka lat temu rozpoczął się proces jego beatyfikacji. Jednak założenie Kościoła Domowego odbywało się we ścisłej współpracy z siostrą Jadwigą Skudro RSCJ — towarzyszy ona temu dziełu do dzisiaj.
Domowy kościół — co go wyróżnia?
W Domowym Kościele mamy więc połączenie charyzmatów Ruchu Światło-Życie oraz Międzynarodowego Ruchu Małżeństw Katolickich Equipes Notre Dame. Ruch DK ma swój początek w 1973 roku. Właśnie wtedy do Krościenka, będącego siedzibą Centrum Ruchu Światło-Życie, pierwszy raz całe rodziny przybyły na 15-dniowe rekolekcje oazowe. Zapoczątkowało to powstawanie kręgów, które skupiają małżeństwa oazowe zarówno na terenie Polski, jak i poza jej granicami.
Jest to ruch religijny, który szczególny nacisk kładzie na duchowość małżeńską, co oznacza nieustanne dążenie do życia w bliskości z Bogiem, w jedności ze współmałżonkiem.
Małżonkowie, którzy spotykają się w Kościele Domowym, otwierają się na obecność Chrystusa poprzez podejmowanie nauczania Sługi Bożego ks. prof. Franciszka Blachnickiego. Jako wzór stawiał on Kościół pierwszych wieków chrześcijaństwa, natomiast jego żywotność i autentyczność widział w:
- Liturgii — Biblia oraz Sakramenty,
- Martyrii — świadectwo życia,
- Diakonii — służba.
Uważał jednak, że muszą one być przeżywane w bliskiej sercu wspólnocie.
Funkcjonowanie Kościoła Domowego
Działa on przy parafiach. Rodziny, które należą do Domowego Kościoła, spotykają się w tzw. kręgach, które składają się z od 4 do 7 małżeństw. Odbywa to się zawsze w domu jednego z nich. Jednocześnie jedno z małżeństw staje się parą animatorską, a nad przebiegiem takich spotkań czuwa ksiądz moderator. W takiej formacji małżeństw bardzo duże znaczenie mają rekolekcje.
Główne założenia Domowego Kościoła w ramach Ruchu Światło-Życie prezentują się następująco:
- Rodzina jako Kościół Domowy.
- Dowartościowanie małżeństwa.
- Rodzina jako katechumenat.
- Rodzina jako wspólnota.
Osoby należące wraz z małżonkiem do takiej formacji małżeńskiej wskazują, że krąg jest podporą i wsparciem w codziennym życiu, a także w świadczeniu o Bogu. Sakramentalny związek małżeński pozwala na budowanie wspólnej relacji z Bogiem i przekazywanie przykładu i świadectwa dzieciom. Istotna jest codzienna modlitwa — poranna i wieczorna, czytanie Pisma Świętego, a także rozmowy małżeńskie. Dobre zrozumienie siebie nawzajem i życie według słowa Bożego sprawia, że rodzina staje się Bogiem silna i obecne jest w niej szczęście oraz miłość.
Mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę poprzez sakrament małżeństwa. Później dołączają do niego dzieci, które wychowywane są w duchu chrześcijańskim.
